„Ptaki drapieżne.” autorstwa Michała Wójcika i Emila Marata. Książka o historii „likwidatora” Lucjana „Sępa” Wiśniewskiego, który wykonywał wyroki sądów podziemnych.
Przeczytałem choć z trudem i na raty. Ale dobrnąłem do końca. Dlaczego? Czuć „obecność” dwóch autorów w tej książce, tym dokumencie. Mam wrażenie, że jedną – pierwszą część pisał jeden autor a kolejną drugi. Od pewnego momentu książkę czyta się zupełnie inaczej, przyjemnie, wciąga wręcz opowiadana historia, ale nie wcześniej. Pierwsza część książki (nie ma dokładnego podziału na części – dla mnie widoczne one były po stylu pisarskim) napisana jakby przez historyka, który nie ma zupełnie daru przekazywania wiedzy. Podkreślam – to tylko moja opinia i być może tylko ja to widzę w tej książce. Nie wiem czy napisać – polecam. Może niech każdy sam po nią sięgnie i sam sprawdzi.